ληιτοάρχαι

ληϊτοάρχαι, οἱ (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «οἱ καθηγούμενοι τῶν θυσιῶν καὶ ἑστιάσεων καὶ ἀρχαὶ καὶ ἱερεῑς».

[ΕΤΥΜΟΛ. < λήϊτον + -άρχης (< ἄρχω)].